سلام دوستانروزهای سرد زمستونی تون بخیر (نوشته شده توسط سابوته 23/10/86 ساعت16:30)
  پیش از من وتو لیل ونهاری بوده است        گردنده ی فلک نیز به کاری بوده است
 هر جا که تو قدم نهی بر روی زمین          آن مردمک چشم نگاری بوده است
________________________________________________________________

بر ماسه ها نوشتم:
 دریای هستی من از عشق توست سرشار
 این را به یاد بسپار
بر ماسه ها نوشتی:
 ای همزبان دیرین این آرزوی پاکی است
  اما به باد بسپار
______________________________________

 ما رو با قطره ی اشکی میشه لرزوند و ویرون کرد
 ما رو با بوسه ی شعری میشه ترانه بارون کرد
 مثل پروانه ای در مُشت چه آسون میشه مارو کشت
______________________________________

هیچکی از رفتن من غصه نخورد

هیچکی با موندن من شاد نشد

وقتی رفتم کسی قلبش نگرفت

بغض هیچ آدمی فریاد نشد

وقتی رفتم کسی غصش نگرفت

وقتی رفتم کسی بدرقم نکرد

دل من می خواست تلافی بکنه

پس چشم هیچ کسی عاشقم نکرد

وقتی رفتم نکه بارون نگرفت

هوا صاف و خیلی هم آفتابی بود

اگه شب می رفتم و خورشید نبود

آسمان خوب میدونم  مهتابی بود

دمه رفتن کسی گفت سفر بخیر

که واسم غریب و ناشناخته بود

اما اون وقتی رسید که قلب من

همه آرزوهاش رو باخته بود

چهره هیچکسی پژمرده نبود

گل ها اما همه پژمرده بودن
_____________________________
 لحظه ها را گذراندیم که به خوشبختی برسیم غافل ازآنکه لحظه ها همان خوشبختی بودند...
یه ستاره توی آسمون هفتم
می زنه چشمک تلخو
می ره سوی عشقه تازه
یه زمینی وسط یه مشت نوشته
که بهش میگن ترانه
بازم یادگار اون رو
می بینه ... می گیره همش بهونه
اون ستاره توی آسمون هفتم
نمی بینه چشم این زمینیه خسته نفس رو
اون ستاره تو بودی همیشه مغرور
من زمینی ، خاکی و خسته فراموش